Runy w teorii i praktyce

Runy w tradycji, historii, kulturze i praktyce…

Bindruny

Osoba, która raz "zakocha się" w runach i odczuje ich działanie, zwykle wprowadza je do swojego życia już na zawsze. Runy, oprócz tego, że służyć mogą nam do kontaktowania się z naszym Wyższym Ja i poznawania dzięki temu odpowiedzi na nurtujące nas pytania, zaglądania w przyszłość czy przeszłość, mają wiele innych zastosowań. Niektórzy miłośnicy run wykorzystują je także do tatuażu.
Najbardziej popularnym sposobem wykorzystania wibracji run są skrypty runiczne, które można stosować przy tworzeniu mandali, talizmanów, amuletów. Skrypt runiczny, to ciąg run, połączonych ze sobą w taki sposób, aby ich wibracje wspierały się wzajemnie. Z tym, że zaznaczam od razu - sztuka łączenia poszczególnych run nie jest prosta. Są tutaj dwie "szkoły". Jedna mówi, że aby łączyć ze sobą runy i komponować je w skrypty, należy bardzo dobrze poznać symbolikę run bo można złym zestawem spowodować więcej szkody, niż pożytku, druga, żeby dobierać runy intuicyjnie, kierując się bardziej własnym wyczuciem niż rozumem. Nawet jeśli zdecydujemy się na drugą opcję - dobre poznanie symboliki run jest tutaj obowiązkowe. Najbezpieczniejszym sposobem na początek jest korzystanie z gotowych skryptów runicznych dostępnych w literaturze, a także stosowanie skryptów danej runy. Jeśli na przykład zależy nam na poprawie zdrowia, możemy wspomóc się skryptem runy uruz, która składa się z run uruz, raido, uruz, algiz. Kolejnym sposobem korzystania z energii run jest zapisywanie swojego imienia za ich pomocą.
Bindruny są odmianą skryptów runicznych. Rozróżnia się od nich postacią graficzną. O ile skrypt jest zapisem run obok siebie, o tyle bindruna jest graficznym znakiem uzyskanym przez połączenie znaków runicznych w rodzaj obrazka - monogramu.
Tworząc bindrunę, możemy korzystać z lustrzanych odbić run. Ideą tworzenia bindruny jest to, aby uzyskany efekt graficzny był wyważony, harmonijnie skomponowany.
Jewgienij Kolesow w swojej książce zachęca, aby nie korzystać z gotowych bindrun, a raczej starać się je tworzyć samemu - bo to, co może służyć jednej osobie, niekoniecznie musi się sprawdzić u innej.
Warto także w tym miejscu wspomnieć o znakach wiedźm, tak zwanych heks-znakach.
W odróżnieniu od bindrun tutaj główny nacisk położony jest na estetyczną stronę rysunku. Znak taki powinien wyglądać jak małe dzieło sztuki. Heks-znaki pozwalają na o wiele większą dowolność, można używać do jego sporządzenia różnych kolorów czy też ozdobników, które spowodują, że na pierwszy rzut oka osoby oglądającej - nie zorientuje się ona, że jest to magiczny zapis. Na koniec wspomnę jeszcze o galdrze. Jest to bindruna umieszczona w okręgu, który symbolizuje więź znaku z otaczającym go światem, wszechświatem.